Friday 23 March 2012

Fuh. Baru aku tahu...

Baru aku tahu betapa penatnya menjadi seorang jururawat pelatih ni. Even masih lagi Sem 1, dan bergelar Jururawat pelatih tapi banyak gilak benda kena buat dalam wad tu. Kaki ni macam dah kaku je setiap kali nak bukak langkah. Urat2, Saraf2 macam dah block . Huh. Tapi even penat, masih berbaloi-baloi... Bila patient cakap terima kasih sbb tolong, Airmata macam nk menitik. Bila patient pegang muka kita & Say Thank You. Itu dah lebih dari cukup tuk bayar kepenatan bt kije kat wad tu.
Expectation orang kat luar sana dekat nurse ni jijik la, Basuh taik orang la. Yes, betul benda2 tu jijik la secara logik akalnya. Tapi cuba fikir, kalau bukan nurse yang jijik ni, Bila mak diorang masuk waad, Ayah diorang masuk wad. Sapo nak tolong? Tapi bagi kami student2 nurse ni, Kije kami ni memang noble job. Mulio. Dengan take care patient-patient kami sume, kami rasoo untuk jago parents kami dengan baik nati diorang tuo tu tak kan jadi masalah langsung. Takpo la orang nak kate kami jijik ke apo, Tapi kije kami ikhlas. Demi Tuhan, Demi patient yg nak kan pertolongan.

p/s ; Doakan aku berjaya menggenggam segulung diploma kejururawatan ;)

Friday 9 March 2012

Aku kembali .

Salam blogger.

Dah lame blog aku berdebu, takde sebarang berita pom dari aku. So, aku bukan la kena culik ke kawin lari ke ape. Actually aku masuk penjara ! Shhhhhhhhhhhhh. Jgn terlanjur salah faham pulak ye, Penjara tu asrama aku la. Al maklum la, masa sekolah2 dulu tak tinggal asrama, besar2 baru la paksa rela duk asrama kan. Di pendek kan cerita, aku lame tak menconteng blog aku ni di sebab kan line tenet kat asrama tu macam kura-kura patah kaki kanan, kudung kaki kiri la. Ishhhhhh. Kelemahan pentadbiran. Hehehe

Amat la rindu dunia blogger ni bila tak ley conteng sikit sebanyak kat blog ni even tak de orang bace pom. Uhhh, Tragis nya blog aku. Point penting nak cakap kat sini, aku masih berkhayal dalam mimpi... Betul ke aku disitu untuk mengejar cita-cita sbg jururawat ? Hah, Unbelievable. Dan ia satu kehidupan yang membosankan.Sumpah aku kata. Tapiiiii.......